Mecamove nodigt jong en oud uit voor een speelse, interactieve installatie die de basisprincipes van mechanica – de wetenschap achter krachten en beweging – onthult.

Mecamove nodigt je uit om zelf verschillende modules – minutieus in hout gemaakt – te bedienen, zoals een hydraulische grijper, katrollen, een pneumatische brug en tandwielen. Al doende ontdek je hoe elk element werkt.

Deze interactieve elementen zijn zorgvuldig ontworpen om natuurkundige concepten intuïtief te maken. Ga zelf met de mechanismen aan de slag en ontdek hoe theorie en praktijk met elkaar gelinkt zijn. Mecamove gunt ons een betoverend inkijkje in een universum waar beweging en wetenschap elkaar ontmoeten.

Mary Harris’ Blobarium is een installatieperformance die wordt gepresenteerd als een wetenschappelijk experiment. Het probeert een antwoord te geven op de vraag: hoe kunnen we de ontmoeting tussen een mens en een buitenaards wezen heroverwegen? Het werk bestaat volledig uit organisch materiaal: blob, agar en planten.

Het terrarium recreëert de ideale omgeving voor de groei van een blob, het enige eencellige organisme dat met het blote oog zichtbaar is. Blobarium stelt de impact van de mens op een ecosysteem in vraag.

Laboratoriumhandschoenen lijken de kijkers uit te nodigen om contact te maken met deze omgeving. Deze schijnbaar onschuldige handeling heeft een grote invloed op het leven dat zich daarin ontwikkelt. Door de agar aan te raken, veranderen kijkers de biotoop, versnellen ze het ontbindingsproces en vernietigen ze zelfs de levende materie.

Het werk is geïnspireerd op een anekdote uit de jaren 1970 in de VS, over de eerste ontmoeting tussen een mens – Mary Harris – en een blob, waarvan zij dacht dat het een buitenaards wezen was.

Weaving Code brengt handweven, programmeren en 3D-printen samen in een uniek project op het snijvlak van technologie en traditie.

De basis van computertaal – enkel 0 en 1 – gaat terug tot de industriële revolutie, toen ponskaarten weefpatronen automatisch aanstuurden. Deze kaarten bevatten digitale gegevens, vastgelegd door gaatjes op specifieke posities, die patronen in het textiel creëerden.

Dit textiel werd als volgt gecreëerd: telkens wanneer een stuk het weefgetouw verliet, genereerde de computer een object uitgedrukt in binaire code. Dit object wordt vervolgens 3D-geprint en in het handgeweven textiel geïntegreerd.

Door geweven patronen om te zetten in code, onderzoekt Weaving Code hoe traditionele ambacht en digitale technologie elkaar kunnen versterken en ons op een andere manier naar technologie laten kijken.

Dewi Brunet is een kunstenaar die zich toelegt op vouwen. Hij combineert kunst, wetenschap en technologie en onderzoekt vouwtechnieken in diverse materialen en toepassingen. Zijn werk beweegt zich nu op het raakvlak van ecologie en technologie, met een focus op robotvouwen (of Oribotics) – een onderzoeksveld waarin natuur, origami en robotica samenkomen.

Plantoid is een bio-geïnspireerd werk van Dewi Brunet waarin robotica en natuur elkaar ontmoeten. Deze interactieve installatie nodigt bezoekers uit om een ecosysteem van robotplanten te ontdekken die reageren op hun omgeving. Plantoid verkent de mogelijkheden voor harmonieuze interacties tussen technologie en natuur en laat zien hoe robotkunst onze relatie met biodiversiteit kan verrijken.

Claire Williams duikt in de kosmos, occulte wetenschappen, elektromagnetische golven en hoe deze verborgen wereld ons lichaam en onze psyche beïnvloedt. In Meteors – Radio Echos nodigt ze het publiek uit om te luisteren naar “meteoorecho’s,” een elektro-akoestisch fenomeen dat ontstaat wanneer een hemellichaam de aardatmosfeer binnendringt. Wanneer meteoren door de hogere lagen van de atmosfeer schieten, botsen ze met luchtmoleculen en zetten zo een ionisatieproces in gang dat een lichtgevend spoor achterlaat. Deze geïoniseerde sporen kaatsen radiogolven terug naar hun zenders, wat wij “meteoorecho’s” noemen.

Voor deze installatie heeft Claire transducers – kleine vibrerende luidsprekers – op de ramen van de inkomhal van CC Brueghel geplaatst. Deze transducers zijn verbonden met de antenne van Livemeteors.com, een platform voor het beluisteren van kosmische fenomenen, en versterken de elektromagnetische verstoringen die door meteoorecho’s worden veroorzaakt. Door dicht bij het glas te staan kunnen bezoekers een mysterieuze melodie horen van fluittonen, klikjes, gekraak en andere raadselachtige elektromagnetische geluiden.

De oude Griekse term κῦμα (uitgesproken als Kima) betekent golf, de fysieke beweging op het oppervlak van een vloeistoflaag. In de natuurkunde beschrijft een golf dynamische verstoringen van een fysieke grootheid rondom een evenwichtspositie. Door de verticale positie van elk van de vijfentwintig bollen te regelen, produceert κῦμα een discrete 3D zwevende choreografie. Willekeurig geactiveerde ventilatoren interfereren met de bollen en verstoren hun bewegingen door van bovenaf te blazen: de choreografiep patronen worden verbroken en worden instabiel of zelfs chaotisch. Een feedbackmechanisme van de regelslus werkt deze neiging naar chaos tegen; de efficiëntie varieert in de tijd, wat de impact van de werking benadrukt. Dit kunstwerk maakt het mogelijk om de basisprincipes van het ontwerp van regelsystemen en automatiseringswetenschap te introduceren en uit te leggen, die zich bezighouden met het modelleren, analyseren, identificeren en regelen van dynamische systemen. Het richt zich op het regelen van een systeem om te voldoen aan precieze vereisten zoals uitvoeringstijd, precisie en stabiliteit. Dankzij de wiskundige vergelijkingen die de fysieke wetten van het systeem definiëren, regelt κῦμα zichzelf door middel van de real-time verwerking van meerdere signalen van sensoren en motoren. De analoge signalen van het fysieke systeem worden gebruikt als ruwe gegevens om digitale visuals te genereren die de bewegingen, verstoringen en afwijkingen van de bollen en luchtstromen herinterpreteren.